Kwadrat magiczny SATOR-ROTAS / רותאש-שאתור

(c) Wieszczek Jasza J.
kopiowanie i rozpowszechnianie niekomercyjne możliwe pod warunkiem podania źródła 

(c) Wieszczek Jasza J.
kopiowanie i rozpowszechnianie niekomercyjne możliwe pod warunkiem podania źródła 

Jednym ze składników rytuału magicznego są zaklęcia, które mają na celu formowanie rzeczywistości zgodnie z wolą czyniącego, ale mogą być również afirmacją mającą na celu wpłynięcie na samego wypowiadającego je.

Osobną grupą zaklęć są oparte na pewnych figurach czy osobliwościach zapisu np. kwadraty magiczne, czyli diagramy - “krzyżówki”, w których wiersze i kolumny o tych samych numerach są identyczne[1]. Jednym z najstarszych wciąż znanych ludzkości jest tzw. “kwadrat magiczny SATOR”. Jest to palindrom (z gr. palindromeo – biec z powrotem), “wyraz lub zdanie brzmiące tak samo przy czytaniu od lewej strony do prawej, jak i odwrotnie”[2].

S A T O R

A R E P O

T E N E T

O P E R A

R O T A S

Oznacza po łacinie: „Siewca przy swym wozie kieruje pracami” albo „Siewca Arepo z trudem wstrzymuje koła”. Przypisuje się mu pochodzenie kabalistyczne, zapis alfabetem hebrajskim do dziś uważany jest za żydowski amulet. W takim przypadku formułę czyta się: “rotas opera tenet arepo sator” i wiele osób utrzymuje, że właśnie w taki sposób powinien być on czytany[3].

Wszedł on także do symboliki chrześcijańskiej, z liter zaklęcia można ułożyć wyrażenie “PATER NOSTER”, czyli “Ojcze Nasz”, zostają też litery A i O, którym przypisuje się symbolikę greckich liter alfa i omega symbolizujących początek i koniec / bez początku i bez końca[4].

Źródło

W medycynie ludowej SATOR-ROTAS używano zwykle przeciw wściekliźnie a sasko-weimarski książę Ernest August w 1743 roku polecił zrobić serię talerzy z tekstem przeciw pożarom w mieście i na wsi[5].

Przypisy:
1 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwadrat_magiczny_(krzyżówka)
2 - Opus citatum: https://sjp.pwn.pl/sjp/palindrom;2497635.html
3 - https://en.wikipedia.org/wiki/Sator_Square
4 - ibidem
5 - Potkowski Edward, Czary i czarownice, “Książka i wiedza”, Warszawa 1970, s. 57